Historie Muay Thai

• Hoe handelingen van een soldaat in oorlog een sport werden over 1000e jaren: Veel weet men niet over het Muay Thai om dat veel verloren is gegaan door oorlogen, branden, en plunderingen. Archieven zijn er dus nauwelijks. De informatie die er nog is komt van oude geschriften uit Cambodja, Birma en uit de oude kronieken van het oude Lanna koninkrijk in Chiang Mai. Volgens het Thaise volk en mensen die de geschiedenis bestuderen is een belangrijk deel van het ontstaan van het Muay Thai vergaan toen het Birmaanse leger de koningsstad Ayuthaya vernietigde in een oorlog. Daar in het staatsarchief lagen geschriften en schilderringen die veel vertelde over het ontstaan van het Muay Thai. In het verleden hebben historici zich verdiept in het ontstaan van de van de vechtkunst, en ook vandaag de dag word door Thaise universiteiten nog verdere onderzoek verricht. Waar men het over het algemeen over eens is, is dat het Muay Thai is ontstaan uit oude oorlog kunsten van Thaise soldaten die zich moesten kunnen verdedigen zonder wapens.
  
  De geschiedenis van 651 na Christus t/m heden ten dagen: Rond 651 na Christus wordt het autonome Nanchao koninkrijk van de Thai gesticht. Rond deze tijd wordt ook een boek geschreven met de naam Chupasart. Met daarin veel over vechttechnieken met wapens. Nanchao werd rond 1225 vernietigd door de Mongolen. En de thai delen zich op in drie groepen die apart verder gaan. De Thai Ar Home naar Laos, de Thai Yai gaan naar Birma en de Thai Noi gaan naar het tegenwoordige Thailand. Thailand, Laos en Birma behoorden toendertijd tot het koninkrijk Utong, dat door Cambodja geregeerd werd. De daarop volgende kennismakingen met andere volkeren bereikte ook hun kennis van natuurgeneeswijzen een zeer hoog niveau. Deze kennis is heden ten dage nog volop aanwezig. Kijkt men heden ten dagen naar de vechtkunst in Laos (Muay Lay Lao) en Birma (Myanamr Lhet Wyat) dan ziet men veel over eenkomsten met het Muay Thai. Ongeveer rond 1238 ontstaat de staat Sukhothai. In de provincie Lopburi wordt dan ook de leerschool Sam Nak Sa Mer Korn opgezet. Waar men de zelfverdedigingen die ontstaan zijn in de oorlogen verder uitwerkt naar handelingen om als les materiaal te gebruiken binnen de school. De grootste vorst uit die tijd is Ramkamhaeng (1275-1317) schonk in 1283 het nu nog gebruikte alfabet, dat gebaseerd is op het Sanskriet en Pali, wat veel bijdroeg aan de eenwording van het Thaise volk. Ramkamhaeng liet zijn koninkrijk groeien en bloeien en stimuleerde ook de beoefening van de kunsten, waaronder ook het Muay Thai viel en ook deze kunst kwam tot grote bloei.
  
  In de Ayuthaya periode (1350-1767) word Ayuthaya de nieuwe hoofdstad van het rijk. Deze stad kwam te liggen aan de Chao Praya rivier, waaraan ook het huidige Bangkok ligt. Naresuan, de bekendste koning van die tijd was een grootmeester in vechttechnieken met wapens. Deze koning was een expert op het gebied van oorlog voering en een fabelachtig goede muay-thai en tacticus. Waarschijnlijk is hij ook de schrijver van een boek over de tactieken en de methodieken van vechten, de muay-thai oude vorm. Het boek, geschreven in een zeer moeilijk leesbaar Thais, is slechts gedeeltelijk teruggevonden. Koning Naresuan bevrijdde Thailand van de Birmaanse heerschappij. Zijn opvolger koning Narai ontwikkelde de vechttechnieken verder en bracht deze verder naar nieuwe hoogte. In zijn tijd werden ook de eerste wedstrijden georganiseerd met een hoog niveau. In het verleden gebruikte men om de vuisten te beschermen de staartharen van een paard of lappen van katoen of een andersoort textiel. Kard Cheurk genaamd, bij ons bekent als bandages. Deze werden gedoopt in een bad van lijm met zand of glas. Er werd in die tijd gevochten in een openveld of op pleinen afgezet met katoenen touw als afscheiding. Wedstrijden werden beeindigd door opgave of doormiddel van KO. En gewichtsklasse had men in die tijd nog niet. Iedereen moest zich met iedereen meten. Dat er op die manier doden vielen was uiteraard de consequentie van dit systeem.
  
  In 1608 waren de Nederlanders de eersten die een diplomatieke vestiging in Thailand mochten krijgen en afgezanten van Siam naar Europa brachten. De "tijgerkoning" (1697-1709) koning Pra-chao Sua, was een heerser die zich vernieuwend opstelde voor de Thaise vechtsport. Hij was mede oprichter van de Ta Nai Leug organisatie, waar de Thaise vechtsport verder werd ontwikkeld om leraren en lijfwachten van de koning op te leiden. Koning Pra-chao Sua nam ook zelf, vaak onder een valse naam, met vier van zijn lijfwachten deel aan gevechten in het bekende Rad Kruad district. Hij was een liefhebber van de vechtsport en kon zich op die manier dan ook meten met anderen. Door de nauwe contacten tussen militairen en burgers kwam de kennis van het muay-thai ook binnen het bereik van laatstgenoemden, die op hun beurt weer aan het oefenen sloegen en competitiestrijd met militairen aanbonden. Koning Pra-chao Sua schreef eveneens een boek. Dit wordt heden ten dage nog steeds als een soort bijbel in het thai-boxing beschouwd. Het is geschreven in het thais, werd nooit vertaald, maar wordt heden ten dage nog steeds uitgegeven.
  
  De Birmanen vernietigen Ayuthaya volledig, (1767) en het staatsarchief brand in zijn geheel af. De hoofdstad werd later door koning Taksin, zelf een begenadigde vechter, verlegd naar Thonburi en slaagt er in na vele bloederige gevechten de Birmanen te verjagen. De Birmaanse koning Mangra (1774) laat Thaise krijgsgevangenen tegen Birmaanse vechters vechten. Onder hen bevind zich ook de Thai Nai Kanom Dtom, hij overwint 10 Birmaanse vechters en krijgt zijn vrijheid terug. Daarom worden op 17 maart in de Thaise stadions nog wedstrijden georganiseerd ter ere van deze Thaise held. Rond 1778 komen twee Fransen op bezoek in het koninkrijk Siam. Zij beweren dat ze in heel Indo-china alle vechters kunnen verslaan. De uitdaging wordt aangenomen door de kroonprins van die tijd, hij kiest een soldaat van de koninklijke garde om zich met de Fransen te meten. Hoewel de Fransen beduidend groter en zwaarder zijn kan de eerste Fransman het niet winnen van de Thai, waarna de tweede Fransman zich in het gevecht mengt. Daarop stuurt de kroonprins een tweede Thai om de soldaat te helpen. Beide Fransen moeten het onderspit in dit gevecht delven. Dit verhaal doet nog steeds de ronde in de wereld van het muay-thai en de thais zijn hier nog steeds trots op.
  
  Koning Taksin wordt door zijn generaal Chao Phya Chakri (Rama) afgezet. (1780) Chao Phya Chakri kiest Bangkok (Krung Thep) als zijn nieuwe hoofdstad - de Chakri dynastie regeert ook vandaag de dag nog in Thailand - en staat aan de basis van een tijdperk waarin de Thaise vechtkunst hoogtij maakt. Zijn opvolger Rama de 2e (1809) herbouwd het Wang Lang stadion waar gevechten worden georganiseerd met en zonder wapens. Deze gevechten waarbij getrapt en geslagen werd, noemde men toen Rammad Ram Muay. Later zal men de naam veranderen in Muay Thai. Net als zijn voorganger Rama de 2e wordt Rama de 3e (1824) opgeleid in de Ta Nai Leug organisatie. Terwijl hij aan de macht is breekt er een oorlog uit met Laos. Wanneer een leger uit Laos probeert de stad Korat te veroveren. De vrouw van de voormalige stadshouder, Ying Moe, verzamelde de troepen om zich, en slaagt er in het leger van Laos te verslaan dankzij de technieken van het wapen-Muay Thai.
  
  Een nieuwe wetgeving waarin de Thaise vechtkunst werd opgenomen. Is te danken aan koning Rama de 4e, ook hij was een fanatieke Muay Thai en Krabbi-Krabong beoefenaar. In de regeer periode van koning Rama de 5e (1868) zijn het gouden tijden voor de Muay Thai. In zijn tijd werd er in het paleis de Sam Nak Muay Luong afdeling opgezet. Waardoor verouderde technieken worden verbeterd en opleidingsrichtlijnen worden bepaald voor de Muay Thai trainingen. Van uit alle provincies van Thailand worden de beste vechters naar het paleis in Bangkok gestuurd om daar te vechten. De winnaars van deze gevechten worden vervolgens opgeleid als paleiswachten.
  
  Als de eerste wereld oorlog uitbreekt is koning Rama de 6e aan de macht en er worden Thaise soldaten naar Europa gestuurd. Op verzoek van de geallieerde bevelhebbers word er door generaal Pra Ya Teb Has Sa Din de eerste demonstraties van het Muay Thai op het Europese continent gepresenteerd. In 1921 worden er op een voetbalveld van Sanaam Suan Ku Lard wedstrijden gehouden waar bij voor het eerst een scheidsrechter aanwezig is. In het zelfde jaar wordt ook de eerste wedstrijden in een boksring gevochten, en worden de schelpen om de edele delen te beschermen vervangen door verharde katoenen stof. Nog steeds werden wedstrijden pas gewonnen als er een overgave was of als er iemand KO ging. Tijdens wedstrijden waarbij ook Chinese, Birmaanse en Indische vechters aanwezig waren, werden er voor het eerst rondes gevochten met behulp van een klok. Voorheen gebruikte men nog wel eens een kokosnoot met een gat er in. Deze werd dan in een bak met water gelegen en op het moment dat de noot zonk was de ronde voorbij.
  
  In 1922 treed een Chinese Wushu-meester, die bekend stond om zijn Chi-krachten, aan tegen een Muay Thai bokser Yang Ham Ta Ley. De Muay Thai vechter verslaat de Chinees en deze brengt nog maanden door in het ziekenhuis.
  
  Het stadion Muay Lak Mueng Ta Chang wordt opgetrokken in de buurt van het nationale museum. Tot en met 1929 worden hier de wedstrijden gehouden. Op 9 november 1929 worden er voor het eerst wedstrijden gehouden in hetLumpini park. De wedstrijden werden in een tent gehouden met daar in een boksring naar Europese maatstaven. Ook word daar voor het eerst het puntensysteem ingevoerd. Bij de eerste kampioenschappen in het Lumpini park in december 1929, worden er voor het eerst gebruik gemaakt van metalen protectie voor de edele delen. En komt er een Filippijnse bokser die de bokshandschoenen introduceert, die uitsluitend worden gedragen bij Muay Thai gevechten.
  
  In 1930 worden de regels radicaal veranderd en aangepast aan de westerse wereld geldende regels. Het doel daarvan was over de gehele wereld als tak van sport erkend te worden, zodat het Muay Thai ook als Olympische sport mee zou kunnen doen. Nadat er over de gehele wereld een intensieve reclamecampagne was gevoerd, kwamen de Thai tot de ontdekking dat alle landen hun systeem wel wilde overnemen, maar dan toch wel met zodanige verandering dat er van het originele Muay Thai weinig zou overblijven. Om te beginnen werd in alle landen het ritueel, het hard van de Thai, geschrapt. Voorts werd de muziek weggelaten en in sommige landen werden zelfs bepaalde technieken geheel verboden. Ook pogingen om dan maar als demonstratiesport op de Olympische spelen te verschijnen hadden geen succes. Het resultaat was wel dat het Muay Thai nu gewichtsklassen ging kennen, dat er handschoenen gedragen moesten worden, dat er vijf ronden van elk drie minuten gevochten werd - met twee minuten rust - en dat een gevecht kon eindigen na het zogenoemde uittellen door de scheidsrechter.
  
  Er kwam nu een periode van aanpassingen. De oude stijl vechters die dat niet konden trokken zich terug, en dat resulteerde weer in een verminderd aantal gevechten en vechters. Maar omdat de sport op zich enorm geliefd was werd er hard gewerkt om een nieuwe generatie vechters in de ring te krijgen, die zouden beschikken over de technieken die de nieuwe tijden vroegen. Vooral uit Japan kwamen fanatieke aanhangers, die soms wel eens te fanatiek waren gezien bepaalde Japanse escapades in Thailand. Een heel bekende japanner werd een zekere Kurosaki, die in Thailand weliswaar verlor, maar onder de indruk van de snelheid en de hardheid van de Thais besloot de leer te gaan volgen en te onderrichten in zijn eigen school. Een van zijn grote vechters en vandaag de dag nog altijd gezien als de enige buitenlander die een Thaise titel kon veroveren is Fujiwara, die bij vele bekend is geworden als de held uit de film "King of the square ring".
  
  In Amerika wordt het Muay Thai ook wel beoefend. Er zijn op kleine schaal competitiewedstrijden, vooral in Florida, voornamelijk tussen ex-militairen die in Thailand gestationeerd waren, maar een grote aanhang heeft de sport toch nooit gekregen. De Amerikaanse voorkeur gaat meer uit naar het zogenoemde "full contact Karate"of naar het Tae-kwon do, waarvan de vorm veel softer is dan die van het Muay Thai.
  
  De Europeanen maakten kennis met het Muay Thai toen diverse in Europa wonende Thais zich aaneensloten in de Circle Muay Thai. Maar omdat daar moeilijk binnen te komen was als Europeaan sloeg het Japanse kickboksen wel aan. Dat is een verbasterde vorm van Muay Thai. De Thais hadden de Japanners te kennen te gegeven de naam Muay Thai niet meer te mogen gebruiken wegens diverse omkopingschandalen met Thaise top vechters, die naar Japan gehaald waren en daar betaald werden om te verliezen. Vooral in Nederland sloeg deze vorm van Muay Thai aan. Er word veel in getraind, er zijn tal van wedstrijden en tot op heden voert Nederland wat dat betreft de lijst in Europa aan. Het aantal deelnemers groeit nog steeds. En in de rest van de wereld heeft de sport nu ook een bloeiende toekomst.

     Historie v.h. Kickboxen

• Het kickboxing kent zijn oorsprong in de Verenigde Staten en Japan. In Japan had men de Thaise variant het Muay Thai qua regelgeving enigszins veranderd wat resulteerde in de nieuwe vorm, namelijk het kickboxing. Later zouden de Amerikanen naar Japan reizen om zich daar met de Kickboksers te meten, vanuit de VS werd echter een systeem ontwikkeld dat vooral voortkwam vanuit verschillende andere vechtsporten zoals het Karate en Taekwondo. Al vanaf 1958 hadden er in de Verenigde Staten grote en kleinere karate tournooien plaatsgevonden. Van het traditionele karate ging men al snel over tot het zogenaamde "freestyle", waar iedereen aan deel kon nemen, ongeacht de stijl, kleur pak of nationaliteit. Het traditionele karate ging over in semi-contact en de invoering van het safe T-equipment van Jhoon Ree bracht de zaak helemaal aan het rollen. In 1970 echter had de bekende Amerikaanse vechter Joe Lewis al zijn eerste "karate" wedstrijd met bokshandschoenen gevochten wat door een niet op de hoogte zijnde verslaggever American Kickboxing werd genoemd. Langzamerhand begon deze "nieuwe" sport aan te slaan en door de gehele VS werden er tussen 1970 en 1973 een handjevol Kickboxing wedstrijden georganiseerd. Eén der promotors van het eerste uur was onder andere Howard Hanson, die zelf de Shorin Ryu stijl trainde en doceerde. Hij zou uiteindelijk zorgen voor de beoefening van het kickboxing in een boksring, en niet op een mat zoals dat in de begin periode gebruikelijk was.Na een aantal geslaagde promotie's, waarbij hij onder meer Bill Wallace voor zich liet vechten, besloot Hanson een eigen organisatie op te richten waarbij de realiteit van een wereldwijde beoefening van het kickboxing beter tot zijn recht kwam. Tot op dat moment was een "wereldkampioenschap" vaak een nationale jongen die zich nauwelijks kon meten met iemand van internationale klasse. Er werd een wereldwijde organisatie opgezet, te weten de World Karate Association, de WKA. Onvervaard begon men de organisatie op poten te zetten. Regels werden geschreven en vooral veranderd. Iedereen mocht voor deze organisatie uitkomen, er werden zelfs kampioenen van andere organisatie's erkend mits deze bereid waren hun titels onder het reglement van de WKA te verdedigen. De eerste die deze uitdaging aannam was Benny Urquidez, de toenmalig kampioen van de PKA. In 1976 werd Japan rijp gemaakt voor de Kickboxing invasie onder het WKA reglement. Vaak werden de kickboxing wedstrijden gebruikt als aanvulling van de profworstel gala's, maar na niet al te lange tijd leek het Kickboxing in staat een geheel eigen programma te kunnen dragen. Maar omdat het Japanse Kickboxing uit het Thaiboxing was voortgekomen en de Japanners dus met ellebogen en knieën vochten, moesten er nog wel wat konsessies gedaan worden. De Japanners gingen akkoord de knieën en elleboog technieken uit hun systeem te verwijderen maar weigerden evenals enkele andere Aziatische landen om hun gevreesde "low-kicks" uit het systeem te halen. Het Kickboxing kende uiteraard vele corifeën uit deze periode maar Benny Urquidez en Tabata (zou later zijn wereldtitel verliezen aan onze landgenoot Fred Royers) waren toch de meest bekenden. (foto) In de tussentijd waren de Kickboksontwikkelingen in Europa niet onopgemerkt voorbij gegaan, maar door de organisatie van veel Muay Thai wedstrijden in Nederland was het Nederlandse niveau al behoorlijk te noemen in verhouding tot de rest van de wereld. Mede dankzij de stage die Jan Plas, Peter van de Hemel en Jan van Looyen in de begin jaren 70 al in Japan hadden gevolgd in de dojo van Kenji Kurosaki, kon men in Nederland al goed uit de voeten met het Muay Thai en zo als later zou blijken, ook met het Kickboxing. In 1983 werd voor het eerst het Kickboxing volgens het reglement van de WKA in Nederland tentoongesteld, en op dat zelfde gala veroverde Rob Kaman meteen de wereldtitel van de Amerikaan John Moncoya. In Nederland zijn veel Kickboxing wedstrijden georganiseerd door de jaren heen, met het groter worden van de Kickboxing organisatie WKA is tevens het verval begonnen. Meerdere promotors die hun eigen weg in wilde slaan en eigen organisaties vormden. Voor het Kickboxing kennen we tegenwoordig tal van organisaties die promoties sanctioneren door geheel Europa. Enkele voorbeelden hiervan zijn de IKF,I.S.K.A., WKA, I.K.B.F., I.K.K.C., I.K.B.O. en WPKL. Het kickboxing heeft door de jaren heen veel aan populariteit uit de jaren 70 en 80 in moeten leveren aan het Muay Thai. Vooral voor internationale gevechten met deelnemers uit landen waar het Muay Thai nog niet zo sterk ontwikkeld is wordt nog vaak gekozen voor een gevecht volgens het Kickboxing reglement.